Portretvideo Santa Vižine

Als ik een muziekinstrument zou zijn, was ik zeker een altviool.

- Santa Vižine, solo-altvioliste

'Mijn naam is Santa Vižine en ik ben sinds 2017 altvioliste bij het Concertgebouworkest. Sinds kort ben ik eerste aanvoerder van de altviolen.

Mijn moeder wist al heel snel dat ik altvioliste zou worden. Zelfs voordat ik wist wat een altviool was. Ik moet eerlijk bekennen dat ze de spijker op zijn kop sloeg; het is echt mijn instrument.

Iedere musicus zegt dat zijn of haar eigen instrument de menselijke stem benadert, maar volgens mij klopt het echt voor de altviool. In ieder geval meer dan de viool waar ik ooit op begon. Als de viool iets extraverter is; iets meer de gangmaker, dan is de altviool – net als ik – meer een "extraverte introvert".

Ik begon op mijn vierde met piano en vanaf mijn vijfde speelde ik viool. Sinds mijn overstap naar de altviool speel ik al in een orkest. Eerst elke week in het schoolorkest en daarna in het conservatoriumorkest. Ik begon direct te werken bij het geweldige orkest van Gidon Kremer waarin ik ook een eerste positie had.

In 2012/2013 nam ik deel aan de Academie van het Concertgebouworkest. In 2017 kreeg ik de baan als tutti altvioliste en in 2021 werd ik eerste altvioliste.

Het is echt mijn orkest. Ik voel me hier thuis omdat het zo internationaal is. We absorberen allemaal elkaars cultuur en iedereen is geïnteresseerd in de nieuwe mensen die erbij komen. Iedereen is heel hartelijk.

En dan het geluid van het Concertgebouworkest... de hele atmosfeer. Wij creëren dat geluid. De zaal helpt daar natuurlijk bij, die is historisch. Het Concertgebouw is prachtig met een geweldige akoestiek.

Ik houd van reizen. Ik reis veel, uiteraard met mijn instrument. Ik ga zelden naar een plaats waar ik nog nooit geweest ben zonder instrument.

Het is lastig reizen zonder instrument, je raakt er zo aan gehecht. Het is grappig: als ik mijn instrument niet bij mij heb, krijg ik elk uur een kleine hartverzakking, en dan herinner ik me weer dat hij thuis ligt.

Dit zie ik elke ochtend [opent de vioolkoffer en toont foto’s]. Dit ben ik met mijn partner bij Opening Night. Ik geloof in 2019. En dit ben ik met mijn zus bij ons zomerhuis in Letland. Deze kaart is van mijn vriendin Saskia Otto. Ze speelt in het Rotterdams Philharmonisch Orkest. Deze kaart zag ze in Lissabon en stuurde ze mij omdat mijn naam erop stond. Ik heb 'm nog steeds, al 10 jaar.

Deze heb ik altijd bij me, overal. Deze kleine paarse koffer.'