Rob Dirksen: Resilience

Dirksen componeerde een meeslepend werk dat reflecteert aan de coronaperiode en dat ‘veerkracht’ in de meest algemene zin des woords tot thema heeft.

‘Terwijl ik de eerste maten van dit werk aan het schrijven was kwam de term resilience (veerkracht) bij mij op’, schrijft de componist in een toelichting op het werk. ‘Dit omdat de muziek een natuurlijke opwaartse kracht leek te hebben. Veerkracht kan zich op verschillende manieren manifesteren. Als een vorm van wilskracht, maar ook als een natuurlijke aangeboren eigenschap; dat wat licht is, zal zijn weg naar boven vinden. Aangezien het stuk tijdens de corona-lockdownperiode is geschreven, is dit onderwerp heel toepasselijk. Vanwege de verontrustende positie waarin we ons bevinden, denk ik graag op die manier aan veerkracht.

Het werk begint met een statement van veerkracht, een melodie die een uitbundige kwaliteit heeft en klinkt als een filosofische uitspraak. Resilience geeft vervolgens de wanhoop weer die je kunt voelen als je merkt dat je de ongerijmdheid en absurditeit van het leven onder ogen moet zien.

De druk bouwt zich op, en dan barst de muziek los in een uitbundige dans van energie. Net als de muziek lijkt te schakelen naar een nog snellere en lichtere dans, stopt de beweging en worden we meegesleurd in een verstilde plechtige frase, alsof de muziek wil zeggen: het is allemaal niet zo eenvoudig.

Als vervolgens de openingsmelodie terugkomt, is de setting subjectiever, persoonlijker. De muziek daalt dan helemaal af naar waar er weinig meer te hopen valt en de soloviool verbeeldt de hoofdpersoon in zijn wanhoop. Juist op dat moment wordt er weer een weg voorwaarts gevonden, en eindigt het stuk in een energieke, optimistische apotheose.’