Kirill Petrenko is terug

Kirill Petrenko is een van de grootste dirigenten van onze tijd. Weinigen kunnen met zo veel liefde en precisie zo veel leven blazen in zowel orkest- als operarepertoire. Na zijn studie in Wenen (de in Omsk geboren musicus is al sinds zijn achttiende Oostenrijks staatsburger) groeide zijn reputatie aan het roer van enkele Europese operahuizen. Als chef van het Meininger Staatstheater maakte hij in 2001 veel indruk met Wagners complete Der Ring des Nibelungen; vervolgens stond hij tot 2007 aan het roer van de Komische Oper Berlin.

Daarna richtte Petrenko zich enkele jaren vooral op gastdirigentschappen. In 2013 stond hij voor het Concertgebouworkest. ‘Met zijn veelzijdige lichaamstaal en zijn geestdriftige, verstandhouding met het orkest maakt Petrenko er een belevenis van’, schreef de Volkskrant. Datzelfde jaar werd hij Generalmusikdirektor van de Bayerische Staatsoper. Met een nieuwe enscenering van Der Ring des Nibelungen betoverde hij hét Wagner-bolwerk, de Bayreuther Festspiele.

In 2019 volgde hij Simon Rattle op als Musikdirektor van de Berliner Philharmoniker, waar hij sindsdien met veel succes de scepter zwaait.

Nu is het eindelijk zo ver: tien jaar na de eerste samenwerking komt Kirill Petrenko terug bij het Concertgebouworkest. Met twee echte klassiekers van rond 1915. Drei Orchesterstücke van Alban Berg en De houten prins, de grote doorbraak van Béla Bartók.

Drei Orchesterstücke

Alban Bergs Drei Orchesterstücke, op. 6 is vrij complex en gelaagd, maar ook een van de meest kleurrijke en dansante werken van de Tweede Weense School. Het heeft lang geduurd voor Nederland er klaar voor was; het Concertgebouworkest heeft decennia de muziek van Berg links laten liggen. Dat ze inmiddels al lang een geliefd onderdeel van het repertoire is – denk bijvoorbeeld aan zijn prachtige Vioolconcert – is grotendeels te danken aan dirigent Hans Rosbaud, die in 1961 voor het eerst de Drei Orchesterstücke op de lessenaar zette. Het werd gewaardeerd door de pers, en sinds ook Bernard Haitink zes jaar later hetzelfde werk dirigeerde raakte het publiek steeds meer in de ban van deze intrigerende muziek.

De houten prins

De houten prins is een ander verhaal. Hoewel Béla Bartók al sinds 1925 een geliefde componist was bij het Concertgebouworkest, kwam zijn ballet De houten prins nooit op het repertoire. Misschien omdat de reputatie van het werk te lijden heeft gehad onder het wat gekke verhaal. Dat het meesterlijke muziek is, liet Iván Fischer in 2001 horen. Nu is de beurt aan Kirill Petrenko om deze kleurrijke balletmuziek tot leven te wekken. Het is dus pas de tweede keer dat De houten prins bij het Concertgebouworkest op de lessenaar staat. Mis het niet!