Biografieën Annual Gala

Klaus Mäkelä – dirigent
Janine Jansen - viool

Henry Purcell - Mars uit 'Funeral Music for Queen Mary'
Benjamin Britten - Vioolconcert
Robert Schumann - Symfonie nr. 2

Meer over dit programma op Preludium.nl >


Klaus Mäkelä

Klaus Mäkelä is chef-dirigent van het Oslo Filharmonisch Orkest sinds 2020 en muziekdirecteur van het Orchestre de Paris sinds 2021. In 2022 werd bekendgemaakt dat hij in september 2027 de achtste chef-dirigent van het Concertgebouworkest wordt. Tegelijkertijd begint de Finse dirigent dan als music director van het Chicago Symphony Orchestra. 

Klaus Mäkelä heeft een exclusief contract met Decca Classics, waarvoor hij met het Oslo Filharmonisch Orkest onder meer alle symfonieën van Sibelius en de nrs. 4, 5 en 6 van Sjostakovitsj opnam en met het Orchestre de Paris twee albums gewijd aan de Ballets Russes-werken van Debussy en Stravinsky. 

Met het Oslo Filharmonisch Orkest reisde Klaus Mäkelä door Oost-Azië en trad hij op in Hamburg, Amsterdam, Parijs en Wenen. In seizoen 2024/2025 staan werken van Sjostakovitsj en Bartók centraal. Bij het Orchestre de Paris ligt de focus op Franse componisten en nieuwe muziek tijdens concerten in heel Europa en op tournee in Azië. 

Klaus Mäkelä, toekomstig chef-dirigent, foto: Eduardus Lee
Klaus Mäkelä, toekomstig chef-dirigent, foto: Eduardus Lee

Na zijn overtuigende debuut bij het Concertgebouworkest in september 2020 werd Klaus Mäkelä binnen twee jaar viermaal teruggevraagd, waarna het orkest hem benoemde tot artistiek partner. In seizoen 2024/2025 leidt hij onder meer de Kerstmatinee en het Annual Gala, dirigeert hij Mahlers symfonieën nr. 1 en 8 en start hij een Schumann-cyclus. Ook staat een tournee door de Verenigde Staten op het programma.  

Als gastdirigent keert Klaus Mäkelä in seizoen 2024/2025 terug bij onder meer de Berliner Philharmoniker en The Cleveland Orchestra en maakt hij zijn debuut bij de Wiener Philharmoniker. 

Als cellist speelt hij bij gelegenheid samen met leden van het Concertgebouworkest en zijn orkesten in Oslo en Parijs, en speelt hij iedere zomer op het Verbier Festival. 

Klaus Mäkelä studeerde orkestdirectie aan de Sibelius-Academie in Helsinki bij Jorma Panula en cello bij Marko Ylönen, Timo Hanhinen en Hannu Kiiski. 


Janine Jansen

Janine Jansen behoort tot de grootste violisten ter wereld. Niet voor niets reisde ze al diverse malen mee met het Concertgebouworkest, zoals in 2010 op tournee door Spanje en de Verenigde Staten, in april 2011 naar Berlijn (staatsbezoek), in februari 2012 naar China en Korea, in maart 2013 naar Zuid-Afrika en in 2017 opnieuw naar China.

Sinds haar dubbele debuut in december 2004 met het Vioolconcert van Britten en het Tweede vioolconcert van Prokofjev is ze met grote regelmaat te gast. Zo bracht ze in 2014 met het Concertgebouworkest de wereldpremière van Michel van der Aa’s Vioolconcert.

Janine Jansen, viool  © Wiener Konzerthaus, foto: Lukas Beck
Janine Jansen, viool © Wiener Konzerthaus, foto: Lukas Beck

In seizoen 2020/2021 was ze artist in residence, al werd dat door de coronapandemie grotendeels gedwarsboomd. In mei 2021 speelde ze met orkestmusici Stravinsky’s Histoire du soldat. De meest recente samenwerking met het Concertgebouworkest betrof Mozarts Vierde vioolconcert, KV 218 onder leiding van Herbert Blomstedt in januari 2023.

Janine Jansen soleert ook bij orkesten als het Chicago Symphony Orchestra, The Philadelphia Orchestra, het London Symphony Orchestra en de Berliner en Wiener Philharmoniker.

Kamermuziek speelt de violiste graag met muzikale vrienden als Leif Ove ­Andsnes, Martin Fröst, Itamar Golan, Mischa Maisky en Julian Rachlin. In maart 2024 had ze een eigen festival rondom de muziek van Bach in Het Concertgebouw.

Janine Jansen won onder meer vier Edisons, viermaal een Echo Klassik, de VSCD Klassieke Muziekprijs (2008), de Instrumentalist Award van de Royal Philharmonic Society (2009), de Concertgebouw Prijs (2013) en de Johannes Vermeer Prijs (2018).

Janine Jansen studeerde bij Coosje Wijzenbeek, Philipp Hirshhorn en Boris Belkin. Ze bespeelt de ‘Shumsky-Rode’-Stradivarius uit 1715.