Klaus Mäkelä leidt muzikale reizen van Berlioz en Schumann
Berlioz' Harold en Italie met Antoine Tamestit en Schumanns 'Rheinische'
Het Concertgebouworkest en toekomstig chef-dirigent Klaus Mäkelä nemen u mee op avontuur. In Schumanns bruisende Derde symfonie ‘Rheinische’ trekken we langs de Rijn. Altviolist Antoine Tamestit is uw gids in Berlioz’ Harold en Italie.
Impressies van een romantische reis rijgen zich aaneen tot een vijfdelig muzikaal avontuur dat altijd blijft boeien. Schumann op z’n best!
Concertprogramma
-
Robert Schumann
Symfonie nr. 3 ‘Rheinische'
-
-- pauze --
-
Hector Berlioz
Harold en Italie op.16
Uitvoerenden
-
Klaus Mäkelä
toekomstig chef-dirigent
-
Antoine Tamestit
altviool
Over dit concert
Met Klaus Mäkelä spelen we twee topstukken uit het symfonische repertoire. Schumann liet zich door zijn geliefde Rijnlandschap inspireren tot een symfonie vol nobele klanken en bruisende melodieën. Impressies van een romantische reis met zijn vrouw Clara rijgen zich aaneen tot een vijfdelig muzikaal avontuur dat altijd blijft boeien. Schumann op z’n best!
Dan gaan we naar het zonnige Italië. Berlioz beschrijft zijn symfonie Harold en Italie als ‘een serie scènes voor orkest, waarin de altvioolsolo’s door het gehele stuk een plaats krijgen als herinnering van mijn omzwervingen door Italië’. Antoine Tamestit is uw gids, hij kent de route op zijn duimpje. Langzamerhand is hij het werk steeds meer gaan beschouwen als een soort opera, ‘waarin ik moest leren leven te blazen in de rol van een geïnspireerde, gevoelige en diepzinnige reiziger – Berlioz zelf, misschien’.
Data en kaarten
Over dit concert
Met Klaus Mäkelä spelen we twee topstukken uit het symfonische repertoire. Schumann liet zich door zijn geliefde Rijnlandschap inspireren tot een symfonie vol nobele klanken en bruisende melodieën. Impressies van een romantische reis met zijn vrouw Clara rijgen zich aaneen tot een vijfdelig muzikaal avontuur dat altijd blijft boeien. Schumann op z’n best!
Dan gaan we naar het zonnige Italië. Berlioz beschrijft zijn symfonie Harold en Italie als ‘een serie scènes voor orkest, waarin de altvioolsolo’s door het gehele stuk een plaats krijgen als herinnering van mijn omzwervingen door Italië’. Antoine Tamestit is uw gids, hij kent de route op zijn duimpje. Langzamerhand is hij het werk steeds meer gaan beschouwen als een soort opera, ‘waarin ik moest leren leven te blazen in de rol van een geïnspireerde, gevoelige en diepzinnige reiziger – Berlioz zelf, misschien’.