De Essentials van Jelena
De Derde symfonie van Brahms is een van de meesterwerken in de serie Essentials. Als eerste violiste Jelena Ristic luistert naar dit stuk wordt ze onmiddellijk gegrepen. 'Er gebeurt iets met me, daar heb ik geen controle over.'
The Godfather
‘Het thema aan het begin van het derde deel is zo mooi, zo superkrachtig – als ik dat hoor, ben ik niet meer in de realiteit. Ik droom weg. Ik ben op een berg in Italië, met een blauwe lucht, zon en zee. Alsof ik in een juicy cheesy film beland ben. Heel romantisch, maar ook met veel drama, emoties die ik herken uit de The Godfather. Geen moorden en maffia, maar wel het gevoel van Sicilië: passie, liefde, liefdesverdriet. De films beginnen vaak met een mooi feestje, maar al snel komt de ellende… Het is dus niet alleen maar heel mooie muziek, je vindt er ook alle ellende en alle geluk. Je kunt jezelf voorstellen in verschillende fases van je leven. Ik zie mijzelf als jong meisje dat droomt over het leven, over de liefde en over verdriet.’
Met hart en ziel
‘Deze concrete beelden heb ik tijdens het spelen trouwens niet voor ogen, dan probeer ik vooral op het hoogste niveau muziek te maken. Maar ik werk wel vanuit een afdruk van die beelden in mezelf, waardoor de emotie naar boven komt. Ik kan dit thema van Brahms niet alleen ‘technisch’ spelen, er gebeurt iets met me waar ik geen controle over heb, ik ga erin met hart en ziel. Dat gevoel deel ik met de andere collega’s, we gaan allemaal dezelfde richting op.
Loslaten
Bij het spelen van zulke gepassioneerde en heftige melodieën bestaat het gevaar dat je fysiek te veel geeft. Zeker als je jong bent, wil je het zo mooi mogelijk laten klinken – al je gevoelens naar boven laten komen – waardoor je te veel vibrato gebruikt, te veel druk geeft. Dan wordt het juist smakeloos en is de muziek weg.
Het is alsof je een kuikentje in je hand hebt, je vindt het zo mooi en lief, je wilt het aaien en dan sssmash… is het vermorzeld. Dat was niet de bedoeling. Inmiddels ben ik gegroeid natuurlijk, en zal ik ondanks de heftigheid van de muziek mijn instrument niet fijnknijpen. Ik kan op een liefdevolle manier mijn emoties toelaten. Dan kan ik ze loslaten en de klank laten ontstaan.’