De muzikale zondag

Klaas en zijn vrouw reizen vanuit Groningen naar Amsterdam voor de zondagmiddagconcerten in de Matinee-serie. Al sinds 2011 hebben ze een abonnement bij het Concertgebouworkest.

Matinee op zondag

‘Vrienden van ons uit Amsterdam zijn tevreden dat ze overal zo makkelijk naar toe kunnen. Maar met deze serie zijn wij vaker bij het Concertgebouworkest!’ Klaas van der Lingen (41 jaar) vertelt dat zijn vrouw en hij ruim tien jaar geleden begonnen met de Mahler-cyclus. ‘Dat beviel zo goed, dat we daarna elk jaar een abonnement bestelden. Sinds we kinderen hebben en oppas moeten regelen, is de Matinee op zondag het makkelijkst te organiseren.’

Klaas en zijn vrouw zitten altijd op het podium achter het orkest. Ze spelen allebei in een amateurorkest en vinden het mooi de interactie tussen de musici te zien. Klaas: ‘Ik kan de partijen bijna meelezen. Je wordt er echt ingezogen. Het is ook fascinerend om van dichtbij te zien hoe elke dirigent weer wat anders brengt.

Vast in de agenda

Waarom we kiezen voor een abonnement en niet voor losse kaarten? Een serie werkt eigenlijk als een aanmoediging. In een hectisch gezinsleven gaan er makkelijk mooie dingen aan je voorbij. Het risico is dat je maar doorjakkert. Met een serie ga je er nog eens op uit. Daarnaast hebben maatschappelijke ontwikkelingen tot een liquid society geleid: veel belevenissen zijn vluchtig. Met deze concerten in mijn agenda, zorg ik dat er betekenisvolle ervaringen in mijn leven gebeiteld blijven. Luisteren naar muziek leidt tot reflectie en de ervaring van schoonheid, ik wil voorkomen dat ik daaraan voorbij ga.

Verrassen

Bovendien zorgt een abonnement ervoor dat ik vaak iets onverwachts te horen krijg, er zit bijna altijd wel iets onbekends in de programma’s. Een stuk waarvan ik me afvraag of ik daar eigenlijk wel naar toe wil. Uiteindelijk krijg ik zo nieuwe muziek te horen die me kan verrassen.’

Kwaliteit

Klaas vertelt dat ze heel bewust hebben gekozen voor een abonnement bij het Concertgebouworkest. ’Ik denk dan aan de kwaliteit van dit orkest. Als dit orkest bijvoorbeeld zacht speelt, met kleine bewegingen in de verstilling, dan stijgt het boven zichzelf uit. Het geeft me een perspectief op wat mogelijk is, waar de mens toe in staat is.

Bovendien voelt de muziek steeds weer ‘actueel’. Ook al ken ik bepaalde stukken, het is alsof ik ze bij het Concertgebouworkest opnieuw ontdek. Ik beleef momenten van schoonheid die me diep kunnen ontroeren. De kans is groot bij dit orkest dat er een muzikale zonnestraal doorbreekt, een muzikale Jakobsladder. Dat maakt het leven net wat mooier.’