Het werd wat zwaarmoedig ingeleid, vertelt Robert. Hij kijkt naar zijn vader: ‘Je zei iets over opvoeding, en “bij een zekere leeftijd horen bepaalde verantwoordelijkheden.” Verdorie, dacht ik, ben ik veertig, word ik nog steeds opgevoed!’ Quinten lacht: ‘Ja, we maakten het een beetje dramatisch – dat we in onze opvoeding tekort waren geschoten op het gebied van klassieke muziek.’
Companions vormen een kring van schenkers tussen de 30 en 45 jaar die de ontwikkeling van jong muzikaal toptalent binnen het Concertgebouworkest steunen, en met exclusieve events betrokken worden bij het orkest. Toen Quinten en Herma hierover hoorden, ging er een lichtje branden: ‘Robert heeft het zo druk met zijn baan en kinderen dat hij uit zichzelf geen avond vrij neemt. Als we hem nou Companion maken, dachten we, staan er concerten in zijn agenda en hopelijk komt zijn liefde voor klassieke muziek dan ook weer boven!’
'Een concert is voor mij een totaal vacuüm van rust en ontspanning, een enorme luxe.'
Robert had geen idee wat hij kon verwachten. Maar als Companion kreeg hij meteen een programma aangeboden met als eerste activiteit het Annual Gala waar hij met zijn vrouw naartoe ging. ‘We wisten niet wat ons overkwam. Het was enorm groots opgezet, extreem indrukwekkend – geweldig! Het was ook een groot contrast met de cocon waarin we zaten, ons tweede kind was net geboren, met alle slapeloze nachten die daarbij horen.’
Inmiddels heeft Robert tijdens een ander event kennis gemaakt met orkestleden en was er al een gezamenlijk concert met een etentje vooraf. ‘Het gaat nu echt leven. De groep is erg leuk, we ontmoeten mensen die in dezelfde levensfase zitten en vergelijkbare interesses hebben. In ons drukke leven is nieuwe vrienden maken moeilijk, dit is een mooie manier! En een concert zelf is voor mij een totaal vacuüm van rust en ontspanning, een enorme luxe. Het is fijn dat we voor die ervaring nu bij de hand worden genomen binnen het overweldigende aanbod van culturele uitgaansmogelijkheden.’
Met het tekortschieten tijdens de opvoeding in het kader van de klassieke muziek lijkt het mee te vallen. Robert heeft jarenlang piano gespeeld. Hij vertelt: ‘Je groeit op met de muziek die thuis wordt gedraaid, die maak je je eigen, en bij ons stond echt altijd klassieke muziek aan. Eerst platen, daarna cd’s en in de auto cassettebandjes. Het was er gewoon. Als ouder hoop ik nu ook dat de muziek die we draaien een bepaalde invloed heeft op onze kinderen.’ Tegen zijn vader: ‘Bij jullie staat nog steeds altijd muziek aan – dan kom ik in Den Haag in een leeg huis, maar hoor ik wel muziek!’
Wat waren de overwegingen van Quinten en Herma om te schenken aan het Concertgebouworkest? Quinten: ‘Wij beschouwen schenken als een groot voorrecht. We hebben veel ontvangen in ons leven, het is mooi als je in de gelegenheid komt te kunnen geven.’ Toen het huis was afbetaald, de kinderen ‘goed terecht gekomen’ waren, namen ze het Concertgebouworkest op in hun testament. Later ontstond de behoefte met ‘de warme hand’ te schenken. Quinten: ‘We wilden echt helpen, een bijdrage leveren.’ Robert vult aan: ‘Dat past bij mijn ouders, “helpen” is een groot thema in hun leven en is heel breed, meestal gekoppeld aan hun persoonlijke interesses.’ Hij herinnert zich bijvoorbeeld maatjesprojecten en werk voor de hulptelefoon. Een vluchteling uit Kameroen is inmiddels een soort petekind.
'Het geeft een gevoel van trots dat je daarbij hoort.'
Quinten geeft toe dat hij moeite heeft met ‘nee’ zeggen. ‘Maar dat vind ik niet erg. Het gaat dan om iets dat me raakt, waar ik iets mee wil doen. Bij het Concertgebouworkest gaat het om klassieke muziek – ik kan me geen leven zonder voorstellen. En dit orkest staat aan de top – in combinatie met de zaal. Het geeft een gevoel van trots dat je daarbij hoort. We denken ook dat het geld goed besteed wordt en ten goede komt aan de kwaliteit van het orkest.’
Robert tegen zijn vader: ‘Ik ben altijd onder de indruk van de hulp die jullie bieden. Klassieke muziek is daarbij jullie absolute passie, daarom is het ook belangrijk voor mij. Het is mooi dat ik nu word meegenomen in iets waarvan ik weet dat het belang voor mij zal toenemen – de waardering voor klassieke muziek kan alleen maar groeien. Ik zie mijzelf hier ook niet weggaan.’
Soms gaan Quinten en Robert samen naar een concert. Dierbare avonden. Robert: ‘Vaak zijn de stukken voor mij nieuw en heb jij ze al in allerlei uitvoeringen met verschillende dirigenten gehoord. Ik vind ook lang niet alles meteen mooi… Dan moeten we dat even nabespreken!’ Quinten: ‘Ja dat is altijd leuk! Met een biertje om de hoek, bij Welling.’
Door: Marije Bosnak
Dit artikel verscheen ten behoeve van het jaarverslag 2022 van de Foundation Concertgebouworkest.
Lees meer over schenken aan het Concertgebouworkest
Sanne van den Brink vertelt het je graag!
